Mogen Russen meedoen aan de Olympische Zomerspelen 2024
De kans is groot dat de Olympische Zomerspelen in Parijs (26 juli – 11 augustus 2024) plaatsvinden, terwijl er nog oorlog woedt in Oekraïne. Dat roept de vraag op of atleten uit Rusland (agressor) en Belarus (bondgenoot) aan het twee weken durende toernooi mogen meedoen. En zo ja, onder welke voorwaarden.
New restraint in Russia's foreign policy?
Russian analysts see a changing attitude in the Kremlin’s reactions to crises in Belarus, Nagono-Karabakh and Kyrgyzstan. According to Dmitri Trenin, director of Carnegie Moscow Center Russia is learning to mind its limitations and stay focused on its own interests, leaving the empire farther and farther behind. German expert in Russian foreign policy and militairy affairs Hannes Adomeit disagrees and argues that Russia just follows traditional imperial Russian (and Soviet) patterns of behaviour. Hubert Smeets summarized the arguments of the various Russian analysts (in Dutch).
Who is to blame?
Why have relations between Russia and the West become so sour? Who's fault is it and who should change his ways? Dmitri Trenin, director of think tank Carnegie in Moscow, says that Russia refused to buy the entry-ticket to join the West by accepting the leadership of the United States. Instead of becoming a co-equal, Russia gradually evolved in an opponent of the United States. German security expert Hannes Adomeit disagrees. He believes there are internal reasons in Russia for the unfortunate turn of events. According to former British ambassador in Moscow, Sir Rodric Braithwaite, both are partly right, partly wrong.
Hoe Stalin te overwinnen
Na de Russische revolutie van 1917 heeft Jozef Stalin de Sovjet-Unie een kwart eeuw lang met geweld onderworpen. Tachtig jaar geleden bereikte zijn terreur een climax met arrestaties en showprocessen van 1937-1938. Het stalinisme wordt in Rusland wel degelijk herdacht. Maar het wordt niet ‘verwerkt’, zoals bijvoorbeeld in het naoorlogse Duitsland is gebeurd. Kan Rusland de erfenis van Stalin achter zich laten zonder zo'n diep gewetensonderzoek?
Geschiedschrijving als politiek instrument
Niets onvoorspelder dan de geschiedenis, was een gevleugelde grap in de Sovjet-Unie als een weer eens een held uit het verleden een verrader bleek of omgekeerd. Toen was geschiedschrijving een vorm van politiek, geprojecteerd op het verleden. In het huidige Rusland worden historische thema's opnieuw meer en meer door de staat gepolitiseerd, zeker sinds de protestbeweging van 2011-2012. In januari 2017 sloeg het Vrije Historische Genootschap alarm. Samen met het Comité Burgerinitiatief pibliceerde dit genootschap een programmatisch rapport over de geschiedwetenschap: Welk verleden heeft het Rusland van de toekomst nodig.
Voor RaamopRusland is Welk verleden heeft het Rusland van de toekomst nodig aanleiding voor een reeks opiniërende artikelen. Als eerst komt Greg Yudin, een van de hoofdauteurs van dit rapport, aan het woord.
Europa tussen hamer en aambeeld?
Zijn er, naast grote verschillen, ook parallellen met de wereldorde van na de Vrede van Versailles (1919) en de conferentie van Jalta (1945)? Is er een verband tussen Russische invloedssferen en Amerikaans isolationisme? Historicus Raymond van den Boogaard opent een debat over Europa tussen hamer en aambeeld.
Volgens André Gerrits zijn er meer verschillen dan overeenkomsten tussen nu en toen. Europa moet niet klagen dat Rusland profiteert van de populistische crisis in het westen. Dat Europa nu met de verkiezing van Trump in de tang zit, heeft het primair aan zichzelf te wijten, aldus Gerrits.
Het einde van de Pax Americana
President Obama wil ongeschonden de eindstreep halen en blijft in Syrië aan de zijlijn staan. Hij heeft de triade van de Assad-alliantie (Assad, Iran, Rusland) geen strobreed in de weg gelegd. Het Westen kijkt machteloos toe hoe Aleppo in de as wordt gelegd. Poetin heeft de bakens in het Midden-Oosten grondig verzet, concludeert Arabist en ex-diplomaat Marcel Kurpershoek.
De Amerikaanse president heeft de bedoelingen van Poetin niet doorzien, meent ook Natalie Nougayrède, buitenlandcommentator van The Guardian. Waarom zou Poetin de VS een plezier doen, als hij zijn zin kan doordrukken nu zijn positie even sterk is geworden als die van Amerika?
Met het opzeggen van kernwapenverdragen bevriest Rusland de betrekkingen met Amerika. Aan het onvervulbare eisenpakket te zien, komt de stap neer op het afkondigen van een nieuwe Koude Oorlog, denkt de Russische politicoloog Andrej Koslesnikov.
Ontspanning tussen de Verenigde Staten en Rusland zal tot mislukken zijn gedoemd, omdat de VS als alleenheerser de wereld wenst te besturen. Rusland accepteert dit niet, Na elke ronde van mislukte ontspanning staan de partijen vijandiger tegenover elkaar. Levengevaarlijk, waarschuwt de Russische politiek commentator Fyodor Lukyanov.
De samenwerking in Europa met betrekking tot veiligheid, economie en mensenrechten loopt al jaren stroef. Het wantrouwen tussen Oost en West is inmiddels zo gegroeid, dat de OVSE en de Raad van Europa zijn uitgehold. Kunnen we deze instellingen nog oplappen of dreigt er ook een Ruxit in Europa?, vraagt Europa-expert Jan Marinus Wiersma zich af.
Het ethische vacuüm in Rusland
Why is Russia dismissing every criticism, like the decision of The International Paralympic Committee to ban Russia from the competition or the earlier WADA-report on doping, as nothing more than Russophobia? The problem with Russia, writes Russian journalist Andrei Arkhangelsky, is that the authoritarian ethics system of the Soviet Union was not replaced in the years after communism by a new humanistic set of values. In stead we witness a dangerous nihilism, when war becomes an attractive cleansing principle.
In a first reaction the Dutch philosopher Ivana Ivkovic argues that not only Russia lacks a new narrative.
Wat is het antwoord van Europa?
Wat is het beste antwoord op Rusland, nu het zich onttrekt aan de pan-Europese orde die het in 1991 juist onderschreef? Voormalig SPD-Bondsdaglid Karsten Voigt stelt een dubbele strategie voor: Europa moet zich waar nodig teweerstellen tegen Rusland, en alleen samenwerken waar mogelijk.
Ben Knapen, historicus en CDA-senator, verkiest een stoïcijns antwoord: vergeet Poetin, maar houdt terdege rekening met de geografisch bepaalde veiligheidsobsessies van Rusland.
Volgens Andreas Umland, politicoloog in Kiev, moeten Oost-Europa en Turkije een eigen veiligheidspact sluiten tegen het Russische imperialisme, nu uitbreiding van de NAVO geen optie is.
Elmar Hellendoorn, onlangs gepromoveerd op de geschiedenis van het Nederlandse nucleaire beleid, pleit ervoor dat de NAVO de rol van kernwapens in zijn doctrine meer benadrukt. Een geloofwaardige afschrikking in Europa is nodig, opdat Rusland niet langer dreigt met kernwapens.
Volgens publicist Wierd Duk hebben de Russen alle reden zich aan de kant gezet te voelen. In plaats van Rusland op zijn nummer te blijven zetten kan het Westen beter proberen te begrijpen waar de gekrenkte trots vandaan komt. De VS en Europese neocons hebben Rusland getergd.
De ‘Realpolitiker’ hebben het mis, meent de Russische politicologe Lilia Sjevtsova. Wie invloedssfeer als uitgangspunt neemt, accepteert vanzelf bijna iedere expansiedrift.
In Wierd Duks artikel ontbreekt totaal het Oekraïense perspectief, schrijft de Oekraïense politicoloog Mykola Riabchuk. In het grote geopolitieke spel tussen Oost en West moeten bufferstaten kennelijk hun mond houden.
Voormalig diplomaat Edy Korthals Altes betoogde in NRC Handelsblad dat een 'speciale regeling' voor Oekraïne moet worden getroffen, waarin wordt vastgelegd dat het land geen lid kan worden van NAVO en EU. Hubert Smeets bestrijdt de mythevorming rond de uitbreiding van de NAVO en vraagt aandacht voor de Oekraïense kant van de zaak.
Western policies are influenced by Russophobia
Russian state propaganda labels any suggestion that Russia might be blamed for some wrongdoing as Russophobia. Does it mean that Russophobia is solely the fruit of imagination? No, alas it doesn’t. Russophobia exists, argues journalist Leonid Ragozin. The myth about an omnipotent Russia which meddles everywhere, obscures the fact that Trump and Brexit are the product of impotency that span entire Western societies.